Innerlijke verbinding en ademwerk

Innerlijke Verbondenheid

Innerlijke Verbondenheid is ontwikkeld door Dr. Erika Chopich en Dr. Margaret Paul. Het werd voor het eerst gepresenteerd in hun boek Healing Your Aloneness. Het proces ontwikkelde zich en Dr. Margaret Paul ging verder met het publiceren van Inner Bonding en haar laatste boek Do I Have To Give Up Me To Be Loved By God? Een van de gezegden die we zo vaak horen en zeggen is “Je moet echt van jezelf houden voordat je echt van een ander kunt houden”. De vraag is, hoe doe je dat? Hoe ziet het eruit om echt van jezelf te houden? Hebben we rolmodellen voor hoe het eruit ziet om liefdevol te zijn naar onszelf? Als we geen ouders hebben gehad die van zichzelf hielden, is het moeilijk voor ons om te leren hoe we dat moeten doen. Onze ouders kunnen liefdevol zijn geweest naar ons en anderen, maar niet liefdevol naar zichzelf.

Innerlijke Verbondenheid biedt een routekaart hoe een innerlijke relatie te creëren die liefdevol en ondersteunend is. Het is gebaseerd op een zes stappen proces dat kan worden gebruikt gedurende de dag om dieper te verbinden met het zelf en iemands spirituele verbinding. Een van de doelen van Inner Bonding is het ontwikkelen van een interne liefdevolle Volwassene die zorgt voor het authentieke zelf. In Innerlijke Verbondenheid wordt naar het authentieke zelf verwezen als het Kind. We zijn geneigd meer open, zorgzaam en mededogend te zijn met een deel van onszelf dat we zien als een kind dan als een volwassene. Dit deel als kind zien helpt ons ook te begrijpen dat dit een teder deel van ons is dat onze aandacht, liefde en bescherming nodig heeft. Veel mensen hebben geen interne liefdevolle Volwassene omdat zij zelf nooit liefdevolle zorg van hun ouders hebben ontvangen en/of hun ouders niet van zichzelf hielden en hier geen rolmodel voor waren. De meeste mensen hebben de neiging om te werken vanuit een gewond kind-volwassene aspect, een deel van hen dat gemodelleerd is naar het gedrag van hun ouders ten opzichte van hen. Dit gewonde kind-volwassene heeft honderden valse overtuigingen die geleerd zijn van ouders en andere verzorgers. De zes belangrijkste valse overtuigingen die de neiging hebben het meest voor te komen zijn:

* Er is iets mis met mij. Ik ben niet geliefd, niet waardig, ontoereikend, gebrekkig op een bepaalde manier.

* Ik ben machteloos over hoe ik me voel. Andere mensen of gebeurtenissen van buitenaf zijn er verantwoordelijk voor dat ik gelukkig of ongelukkig ben.

* De gevoelens van andere mensen zijn belangrijker dan de mijne, en ik ben verantwoordelijk voor hun gevoelens.

* Ik heb controle over wat anderen van mij denken, over mij denken, en hoe ze mij behandelen.

* Verzet tegen de controle van anderen over mij is essentieel voor mijn integriteit.

* Ik kan niet omgaan met pijn, ongemak, angst, gekwetstheid, verdriet, woede, verwijdering van anderen, verveling, teleurstelling, schaamte of eenzaamheid.

Deze valse overtuigingen van het gewonde kind-volwassene creëren veel pijn, zowel innerlijk als in relaties met anderen. Wanneer er geen interne liefdevolle Volwassene is, heeft het gewonde kind-volwassene de leiding over het systeem. Als je je interne systeem kunt voorstellen als een bus en het gewonde kind-volwassene (die de neiging heeft de leeftijd te hebben waarop het de valse overtuiging leerde, laten we zeggen 7 jaar oud) bestuurt de bus en het Innerlijke Kind, het authentieke zelf, zit opgekruld op de achterbank en houdt zich vast voor het leven! Veel mensen leven hun leven op deze manier, opererend vanuit een gewond kind-volwassen perspectief. Een ander gevolg van het werken vanuit het gewonde kind-volwassen perspectief is dat mensen de neiging hebben om intern dezelfde dynamiek te herscheppen waarin ze zelf zijn opgegroeid. Laten we zeggen dat iemand voortdurend kritiek kreeg en te horen kreeg dat hij niet goed genoeg was. Er is een goede kans dat vandaag in hun innerlijke relatie hun gewonde kind-volwassene op dezelfde manier kritiek heeft op hun Innerlijke Kind. Dit veroorzaakt het voortdurende lage gevoel van eigenwaarde en eigenwaarde dat in de kindertijd van die persoon is begonnen. Zij kunnen naar hun ouders kijken als de oorzaak van hun lage gevoel van eigenwaarde zonder zich te realiseren dat zij het op het innerlijke niveau voortzetten.

Het is een creatief proces om een innerlijke liefdevolle Volwassene te ontwikkelen. Veel mensen hebben een grootouder of familievriend die liefdevol voor hen was en die zij gebruiken als rolmodel om dit te ontwikkelen. Soms hebben ze een spiritueel beeld dat een liefdevol rolmodel biedt. Het is onze taak om de keuze te maken om deze liefdevolle volwassene te ontwikkelen en dan zowel het gewonde kind-volwassene als het innerlijke kind op te voeden. Deze liefdevolle volwassene kan de waarheid brengen over de valse overtuigingen die zoveel pijn veroorzaken als ze niet worden aangevochten. Wanneer er een liefdevolle Volwassene aanwezig is, is de innerlijke relatie liefdevol en ondersteunend. Terugkomend op ons beeld van de bus, stel je voor dat een liefdevolle Volwassene de bus binnenkomt en het gewonde kind-volwassene op de schouder tikt en zegt: “Ik ben er nu, je hoeft dit grote werk niet te doen. Ik kan rijden en goed voor jou en het Innerlijke Kind zorgen. Jij kunt je ontspannen en loslaten.” Soms zien mensen op tegen innerlijk kinderwerk en denken ze dat het dwaas is. Het kan hen helpen om het kind te zien als het authentieke zelf. Ik vind dat de mensen die het meest tegen het idee opzien, vaak de mensen zijn die het het meest nodig hebben. Inner Bonding facilitator Nancy Weston deelde met mij de volgende uitspraak: “Het is door in de zachtheid te gaan dat we sterk worden.”

Ademwerk

Ademhaling wordt al duizenden jaren gebruikt als een pad van persoonlijke en psycho-spirituele ontwikkeling. Een van de oudste yogaboeken van 4000 jaar oud is de Shiva Sutras. Het is een handleiding over hoe te ademen om gecentreerd te worden. Pranayama is de yogaterm voor Ademwerk. Prana betekent levensenergie en yama betekent verlengen. De beoefening van pranayama is een middel om de levensenergie te versterken door de ademhaling te verlengen of te verdiepen. De oude yogi’s waren waarschijnlijk de eersten die de relatie tussen ademhaling en mentale/emotionele toestand ontdekten. Zij merkten op dat bepaalde vormen van ademhaling overeenkomstige mentale toestanden opriepen. Onregelmatige, oppervlakkige ademhaling werd gezien als resulterend in verstoringen van geest, emotie en lichaam. Een volle, ontspannen soepele ademhaling werd gezien als een begeleiding van een rustige geest.

In het westen kwam de Duitse psychiater Wilhelm Reich in het begin van de vorige eeuw naar voren als een pionier op het gebied van de psychologie met zijn therapeutisch gebruik van de ademhaling. Hij was een vroege medewerker van Sigmund Freud en was een pionier op het gebied van de lichaamsgerichte therapie. Een van Reichs observaties was dat mensen de neiging hadden om wat hij een lichaamspantser noemde te ontwikkelen. Lichaamspantser is wanneer we onszelf beschermen tegen pijnlijke gevoelens en ervaringen door onszelf terug te trekken en verdedigingen op te bouwen. Deze afweer kan de vorm aannemen van chronische spierspanning. Hij merkte op dat wanneer een cliënt een belangrijke doorbraak in analyse had, er vaak een begeleidende ontlading van spierspanning was. Reich merkte op dat de bewapening van de spieren het volledige bereik van vitaliteit verminderde. Reich merkte op dat de ademhaling altijd in het gedrang kwam wanneer een persoon een pantser opzette. Wanneer gevoelens werden ingehouden, werd de adem ingehouden. Hij liet zijn patiënten gaan liggen en diep door hun mond ademen. Als de ademhaling zich verdiepte en de spierspanningen loslieten, kwamen er vaak ook diepe emoties los. Cliënten huilden, schreeuwden, lachten of beefden van angst die in het lichaam was vastgehouden.

Een van de meest recente uitvloeisels van Reichs pionierswerk is Rebirthing. Rebirthing werd ontwikkeld door Leonard Orr door zijn eigen persoonlijke ervaringen toen hij ademde in zijn badkuip. Terwijl hij diepe ademhaling oefende in warm water, merkte hij dat hij geboorteherinneringen en -ervaringen activeerde (vandaar de term “Rebirthing”.) Na verloop van tijd ontdekte hij dat de techniek ook op het droge kon worden gebruikt met vergelijkbare resultaten. Bij Rebirthing gaan mensen niet altijd terug naar hun geboorte-ervaringen. Ze kunnen teruggaan naar ervaringen uit hun kindertijd of recente emoties verwerken. Rebirthing kan nog steeds een passende titel zijn voor deze ervaringen omdat mensen zulke transformerende ervaringen hebben dat het voelt alsof ze rebirthing doen in een nieuwe ik.

Hedendaags ademwerk is divers met stijlen als Holotropisch, Integratief en Radiance om er een paar te noemen. Veel van deze stijlen integreren Reichiaanse aspecten evenals Rebirthing technieken. Ze kunnen ook werk integreren van verschillende lichaamsgerichte therapieën en psychologische theorieën.

In het werk dat ik met cliënten doe laat ik de cliënt liggen en in volledige verbonden ademhalingen ademen. Terwijl ze ademen zullen ze verschillende lichaamssensaties hebben. Voorbeelden kunnen zijn: pijn in een been, tintelingen in de handen, benauwdheid in de borst. Het lichaam kan warm of koud aanvoelen, met gevoelloosheid of stromend gevoel. Terwijl ze doorgaan met ademen en meer aanwezig zijn bij wat er in hun lichaam gebeurt, kunnen emoties naar boven komen. Dit kan verdriet, angst, rouw, eenzaamheid of woede uit het verleden of heden zijn. De cliënt kan dan in het gevoel ademen en het toestaan om het volledig te uiten. Ze kunnen het gevoel uiten door te huilen, te schreeuwen, met hun lichaam te schudden, op een kussen te slaan, de niet geuite gevoelens te verwoorden, enz.

Ieder mens uit zich op een andere manier. Het is belangrijk om te blijven ademen terwijl je de emotie uitdrukt, zodat ze volledig uit het lichaam kan vrijkomen. Het is op dit moment dat ze verbonden zijn met hun authentieke zelf, hun Innerlijke Kind. Het kind spreekt tot ons via het lichaam. Vaak zijn mensen aan het eind van de sessie verbaasd over wat er naar boven is gekomen en zeggen: “Ik heb nooit geweten dat dat in mij zat.”; Dit kan een voorbeeld zijn van het verbroken contact met het Kind/lichaam/Authentieke zelf. Als er een voortdurende ware verbinding was, zouden er geen verrassingen zijn.

Wanneer we het kind (het lichaam) negeren, hebben we de neiging om steeds luidere boodschappen te krijgen: de kleine rugpijn verandert in een rug die naar buiten gaat en we zijn niet in staat om te bewegen. Het kost tijd om te leren wat de boodschap is en het is de moeite waard. Het kind/lichaam wil dat we gezond zijn, heel en in balans. Het is belangrijk om processen als Innerlijke Verbinding en Ademwerk te gebruiken, elk proces dat je dichter bij je authenticiteit in het moment kan brengen. Het is door dit diep luisteren naar het lichaam/kind/authentieke zelf, en het reageren op wat geleerd wordt, dat we een interne liefdevolle relatie opbouwen die ons voedt. Het is vanuit deze verbonden, liefdevolle plaats dat we werkelijk in staat zijn liefde te delen met de mensen om ons heen en bij te dragen aan een meer liefdevolle wereld.

Gebracht door het team van https://empowerwithjk.com.